het is stil
als mijn ogen
zien in het verre niets
het is stil
als mijn adem
naar binnen wordt gezogen
en stokt door een vluchtig
iets
ik vul mijn ruimte
met geslepen stenen
stapel ze op uit allemacht
tracht heelheid te lenen
misschien dat dan, ja dan…
och, hoe kan ik nog menen
dat liefde verzacht
Laat wat van je horen