Ik loop alleen door de nacht
de sneeuw onder mijn voeten kreunt
en kraakt heel zacht.
Aan de hemel een ster in donk’re nacht,
heel hoog aan de hemel en houdt trouw de wacht.
Bij een kindje naar ‘d aarde gezonden,
het had geen kleertjes en was in doeken gewonden.
Het is stil op straat om mij heen
Achter een raam een vrouw alleen.
Haar handen in de schoot gevouwen
in haar ogen beelden die haar benauwen.
De sneeuw onder mijn kraakt
en slaakt een kreet van pijn
alsof het stemmen van medemensen zijn.
Een boom met vele lichten
de geur van kalkoen en kaviaar.
Boven de dis ontevreden gezichten
een nieuwe golfclub voor hem
een gouden ring voor haar.
Een boom zonder lichtjes
en toch tevreden gezichtjes.
Het zat er weer niet in deze keer,
maar voor de rest: Bedankt Lieve Heer!
In een portiek diep weggedoken een man
velen wonen op straat wie denkt daar nog an.
Ik zie een ster die verschiet
als een traan die God vergiet.
De sneeuw onder mijn kraakt
en slaakt een kreet van pijn
alsof het stemmen van medemensen zijn.
Kinderen lopen doelloos rond, zoveel verloren,
met angst in hun gezicht op zoek naar
die ene wenk ergens bij te horen.
Hun koffer met dromen is van ze afgenomen
op het eerste station
waar niet lang geleden hun leven begon.
Het leven dat zich af moet spelen tussen
fantasie en realiteit,
zij hebben hun dromen verloren
zitten vastgeklemd in de harde werkelijkheid.
De sneeuw onder mijn kraakt
en slaakt een kreet van pijn
alsof het stemmen van medemensen zijn.
Het is tijd om naar huis te gaan en mijn deur te sluiten.
Vergeten, de man in het portiek, de eenzame vrouw
het kindje in de stal, de kinderen buiten.
De huur is betaald de boodschappen gehaald,
de slager vroeg: “mag het ietjes meer”?….
vooruit voor deze keer.
De kinderen buiten kruipen dichter bijeen
de oude vrouw nog steeds alleen.
De man in het portiek heeft het koud,
het kerstverhaal al eeuwen oud.
Thuis liggen mijn kinderen volgevreten
zappend voor de buis,
in visite met kerstmis heb ik geen zin,
ik duik vroeg mijn dromen-koffer in.
De sneeuw buiten kraakt alsof het kreten
van vreugde slaakt.
Laat wat van je horen