Herfst-herinneringen
doorkruisen mijn
oplaaiend verlangen
naar iets dat ik niet ken
het blad dat valt fluistert
nog een naam, een
lang geleden overleden
geliefde spreekt me aan
het blad ritselt en nestelt
zich aan mijn voeten
en spreekt zachtjes uit
waarom ik haar nog
niet kan laten gaan…
om haar doorheen de
winden van vergetelheid
steeds weer mee te
nemen en haar te
koesteren als een kind-
-dat, ver van huis toch
om zijn ouders huilt en
daarom, lief, loop ik hier
missen is een pijn maar
waar jij bent gegaan
daar kan ik niet komen
als je dan maar weet
dat de herinnering aan jou
liefdevol bij mij schuilt
ik mis je zoveel meer
in de herfst.
Laat wat van je horen