“Het was even wennen,
Maar ik vind het heerlijk zo alleen”,
De mensen die mij goed kennen,
Weten dat ik dit niet meen.
Maanden lang heb ik moeten horen,
Dat ik zonder liefde kan leven,
Het plekje in mijn hart was bevroren,
Het verliefde gevoel had ik opgegeven.
Door een bepaalde aanraking,
Ontdooide het plekje spontaan,
Gemis was wat het verving,
Wat heb ik mezelf aangedaan.
Ik heb mijn gevoelens genegeerd,
Maar begin nu iets te voelen dat onmogelijk is,
Dit gevoel is verkeerd,
Maar ik weet zeker dat ik me niet vergis.
Het gemakkelijkste is weglopen,
Voornamelijk voor diegene die het betreft,
Maar dan is nog maar te hopen,
Dat het gevoel zich opheft.
Laat wat van je horen