Ik heb een foto in mijn hand
van iets langer geleden
maar van deze liefde van toen
is niets overgebleven.
Wij waren gelukkig,
heerlijk verliefd
een mooie vrouw als jij,
een gezicht vol sproeten
wij kusten ons en spraken veel
liepen op het strand op blote voeten.
De zon scheen elke dag
het was heerlijk
twee verliefde jonge mensen
die alleen zijden wij
maar dan op eens was het voorbij.
Wij schreven veel
twee,drie keer in de week
het ging maar over een ding
over ons twee
tot die dag,
waarop ik die brief ontving.
Daarin schreef je “het is voorbij”
woorden door je moeder in gefluisterd
je schreef “jij kunt niet alles geven mij”
,jij hebt toch naar haar geluisterd.
Het was een droevige tijd
maar het ging voorbij
heb vaak aan je gedacht
heb je voor een paar jaar
nog eens geschreven.
Dacht daarna,
is het voor jouw zo beter gewezen?
stuur je elke kerst een kaart
in mijn hart
heb je nog steeds een plaats.
Laat wat van je horen