Haiti schud en beeft

De aarde schud, de aarde beeft.
Het lijkt wel of de
wereld het begeeft.
Alles stort in, huizen en kantoren.
Zelfs de grootste toren.
Mensen huilen, kinderen gillen.
Je kan het niet stoppen,
als je zou willen.
Wat er net nog stond, is nu verdwenen.
Mensen krijsen, mensen wenen.
Zoveel mensen gedood of vermist.
Het aantal is iets waar
men nu nog naar gist.
Er zijn geen straten meer
waar je kunt lopen.
Het zijn alleen nog maar
grote puinhopen.
Levend begraven onder zand en steen.
Oh, dat gaat mij door merg en been.
Wie weet hoe lang ze daar
onder nog leven.
En het van honger en dorst
op moeten geven.
Want voor men iedereen vinden gaat,
is het voor de meeste mensen helaas te laat.
Maar ook als je het hebt overleefd,
dan is er niemand meer die iets heeft.
Geen eten, geen bed
en geen dak boven je hoofd.
Soms ben je zelfs van
al je familie beroofd.
Of je nu levend bent of dood.
De nood is hoog en de omvang groot.