De naalden waren zo scherp,
telkens als iemand erover begon,
veranderde ze van onderwerp,
tot ze alles weer aan kon,
wat middelen die haar tot rust brachten,
steeds weer achtervolged door dezelfde gedachte,
in de hoop dat iemand haar zal komen redden,
telkens op de gok en steeds weer lopen wedden,
Ze kon het leven niet meer aan,
steeds onzekerder over haar bestaan,
te vaak bedrogen,
te vaak gedumpt,
telkens zich zelf zien
door andere ogen,
Niemand die haar in de buurt wou,
dus gebruiken zal ze tot ze
niet meer leven zou…
Laat wat van je horen