Grote mismomentjes

Dag lief, ik wou toch even weten,
hoe het met je gaat
Of je soms nog aan me denkt,
of wel ‘s met me praat
En of je soms wel naast je kijkt,
als je niet kan slapen
Hoopt wanneer je pijnlijk valt,
dat ik je op zal rapen
Hoor je wel eens iemand buiten,
met een bekende loop
En wacht je dan ook op de bel,
maar haat daarna die hoop
Fiets je in het donker terug,
naar iets wat is verdwenen
Wil je wel ’s plotseling,
mijn hart weer even lenen
Het zijn wel vragen maar ik wil,
geen antwoord van je horen
Ik weet er is bij jou alweer,
een nieuw geluk geboren
Maar laat mij even hangen nog,
in deze mismomentjes
Ergens zijn ze prachtig,
mijn verdrietgevende presentjes.