Onder hoge eiken stroomt hij helder en klaar
meanderend in vrede, rust verwekkend
traag stromend eigen koers en oevers trekkend
door weidse landerijen en langs beemd aldaar
geeft cachet aan strakke polderlijnen en sloten
als in een oud natuurlijk schoonheidverweer
dat geeft heimwee naar kort verleden weer
wat in een generatie lang de mens is ontschoten
toch steeds stroomt hij door en houdt zijn schoon
blijft in takt en zuiverheid zijn bewaring
heeft in vrije loop zijn bedding als is gewoon
voor rust en vrede een natuurlijke besparing
schaft aan mens en dier verkwikkend loon
is als levensbron een openbaring.
Laat wat van je horen