Geen traan zal ik laten
Zei jij met een traan
Glijdend naar beneden
Daar waar jij heb gestaan
Je voeten heel wankel
Op het harde bestaan
Je gezicht getekend
Door pijlen verwond
Geen woord kon je spreken
Verstomd door de pijn
Ik ben je niet vergeten
Het moest alleen zo zijn
Liefde kan je niet dwingen
Het is kostbaar en teer
Ik hoop met heel mijn hart
Dat je het vind en weer bemind
Laat wat van je horen