Het spijt me dat ik nooit geen tijd
had om mijn klaaggezang te uiten,
want mijn frustraties moest ik kwijt….
Maar nù ben ik niet meer te stuiten!
Ze gaan me mèèr dan tegenstaan,
die taalgebruikers met gebreken!
Ik irriteer me toch zo aan
de kromme zinnen die zij spreken….
Een voorbeeld: mensen zeggen, dat,
wanneer hun jurken en hun jassen
zich naadloos voegen rond hun gat,
dat: “hun zo’n kledingstuk dan passen.”
Dat onbeperkt gebruik van “hun”
op plaatsen, waar men “zij” moet kiezen,
dat taalmisbruik door dik en dun
doet mij soms mijn geduld verliezen.
Zeg woordmisbruikers, luister goed:
Op taalverkrachting rust geen zegen.
Gebruik je taal zoals het moet….
Besef je dat maar eens terdege!
Van iemand die mèèr weet als jou
zou ik dit zeker accepteren.
Bedenk je dus, zeg maar, heel gauw
wat jij van dit gedicht kunt leren!
Laat wat van je horen