Te midden van alle mensen, die zich haastig voortbewegen
Sta ik stil en kijk wanhopig om me heen
Blikken op oneindig, niemand kijkt naar mij
Nog nooit voel ik mij zo alleen
Te midden van alle mensen, die in stilte langs me gaan
Sta ik stil en schreeuw van verdriet
Zonder iets te horen beweegt de massa zich voort
Er is niemand die mij ziet
Te midden van alle mensen, die mij voorbij rennen
Zie ik bekende gezichten, maar die hebben geen tijd
Geen uitgestoken hand die naar me reikt
Verder haasten, zonder een gevoel van spijt
Te midden van alle mensen, nog steeds in hun eigen bestaan
Blijf ik aan de grond genageld, terwijl de tranen in mijn ogen staan
Ik adem diep en zoek een teken van herkenning
Maar vind deze niet en laat mijn tranen gaan
Te midden van alle mensen, die er niet zijn voor mij
Vertel ik mijn verhaal en hoop op een luisterend oor
Een hartelijk woord of liefhebbend gebaar
Maar te midden van alle mensen krijg ik geen gehoor
Laat wat van je horen