meer dan gisteren nog
beweegt mijn glimlach zich
als de stilte der hagedissen
mijn letharigische woorden
de sluiervissen
noemt gij leniger dan kourtisanen
woord voor woord
telkens ik u streel
breng ik u in de waan
dat mijn groene ogen
trouw en zacht zijn
als smaragden smarten
en gij en vogels
mijn liefste vrienden
mijn leeuwendroefheid
is geen feniks maar een sfinks
steeds meer onttrek ik u
aan het zicht van uw ogen
veiligheid en vrienden
gij merkt niet dat ik vaag word
vredig en gevaarlijk
ge geeft u onder narcose
Laat wat van je horen