Voor velen niet te begrijpen,
stuitend op vooroordelen.
Me laten boeien, slaan en knijpen,
ipv me liefdevol te laten strelen.
Mijn toewijding voor Hem,
evenals mijn adoratie en trouw.
De liefde in mijn stem,
als ik Hem zeg, ik ben van jou.
Deze verlangens volgens velen zo fout,
want wie kickt er nu op pijn?
Het laat me eigenlijk koud,
omdat ik ben wie ik graag wil zijn.
Dit gevoel zit diep en is zo intens,
en ook al voel ik me soms alleen,
Ik ben en blijf een mens,
en ben zeker niet van steen.
Laat wat van je horen