Even buiten

Het is donker, maar wel fijn,
om na zo’n suffe dag, buiten te zijn.
Mijn haren vliegen wild omhoog,
had even het idee dat ik vloog.

Aan mijn rechterkant staat het hek,
daarachter stroomt de Lek.
Voorzichtig stap ik het gras op.
Ik hoor mijn voetstappen, sop, sop, sop.

’t Gras is glibberig en nat.
Voor ik het weet lig ik op mijn gat.
Beschamend kijk ik om me heen.
Gelukkig, niemand, ik ben alleen.

Tegenover me zie ik de grote rivier.
Het is donker, maar de overkant zie ik vanaf hier.
Mijn schoenen doe ik uit en ik woel door het zand.
Ik hoor het water klotsen tegen de waterkant.

Voorzichtig loop ik naar het water toe,
Ik trek mijn broek een stukje op en stap erin.
Het water is fris en koel,
Ik beweeg mijn tenen, dat geeft een fijn gevoel.

Ik loop een stukje verder en stap op een steen,
Ik verlies mijn evenwicht… oh neen!
Languit val ik in het water.
Ik schaam me dood, wat een flater.

Bibberend trek ik mijn schoenen aan,
Ik heb veel zin om naar huis te gaan.
Lekker zitten voor de tv,
Met chocola en een glas thee.