Er stond een klein meisje

Er stond een klein meisje temidden van chaos.
Chaos omarmde haar in een kille knuffel.
Zacht neuriend met grote ogen nam zij waar,
de wereld om haar heen…

Het leven sloeg als een wilde zee tegen haar fragiele lichaam.
Haar eerste gedachtes en ideeen gevormt uit de wir war van
gebeurtenissen en woorden om haar heen.

Als een baken bleef zij staan en ontstak haar licht.
Het was een flikkerend licht maar licht was het.
Duisternis en regen probeerde het te doven.
Soms was het licht een tijd lang, niet meer dan een gloeiend puntje.

Naarmate de jaren verstreken groeide het licht
en kalmeerde de zee.
nieuwe gedachtes spoelde aan en oude gedachtes voeren mee.