Er leefde eens een koning

Er leefde eens een koning
Die gaf een heel groot feest
Zijn vrienden zouden komen
Maar niemand is geweest
Zij lieten allen weten
Hoezeer het ons ook spijt
Om nu te komen eten
Hebben we echt geen tijd

De koning zond zijn boden
Toen weer uit het paleis:
” Ga zoeken in de steden!”
Sprak toen de koning wijs,
“En vraag aan arme mensen,
Wie ziek is, doof of blind.
Zij komen als zij wensen
Hen ben ik welgezind.”

De mensen kwamen binnen
Heel blij en ook wel fier
Het feest kon nu beginnen
Zij maakten veel plezier
Maar één begon te muiten
Die was heel boos en bars
Die stuurden ze naar buiten:
Daar was veel tandgeknars.