Ik stond weer op dat plein
dat plein met die hoge bomen
ik liep een beetje rond
daar waar wij hadden gelopen
ik dacht aan al die jaren
dat we hier als vrienden kwamen
en daarna aan de tijd
dat onze liefde nog niet werd benijd
en nu krijg ik het koud als ik eraan denk
dat jij nu echt weg bent
ik loop nu weer die ene straat in
die straat met dat blauwe huis
en blijf even staan
heel even voor dat bewuste stoffige raam
en in dat stof schrijf ik jouw naam.
Enkele jaren later
(Nog geen stemmen)
Laat wat van je horen