Flarden van herinneringen
Als puzzelstukjes uitgestrooid
Over de hele wereld
Elke dag weer vind ik er een paar
Ultiem geluk en het grootste verdriet
Eigenlijk zo dicht bij elkaar
Stiekem verborgen in onze hoofden
Inmiddels al bijna zeven jaar
Veroordeeld tot een immense vriendschap
Maar altijd stiekem hopend op meer
Waren we maar geen mensen
Wat doet hartenpijn soms zeer
De wereld ontwaakt straks
Dromen maken plaats voor realiteit
Jij keert terug naar je eiland
Maar in gedachten ben je nog hier
Laat wat van je horen