Een vrouwenstem

Ik liep verloren langs het schoolgebouw.
Geen kat te zien. Twee oude eiken
die elkaar proberen te bereiken
al sinds een eeuw of tien. Ze staan getrouw

als ik, ontredderd rond te kijken.
Aan vroeger denkend en aan honingdauw
die naast me zat, haar mond indigoblauw:
ze wou geen meter van mijn snoepzak wijken.

Een vrouwenstem klinkt schel. O, moeder-
overste, vloek ik, nog steeds in pinguïnkleren.
Ze kijkt alsof ik ziektes kom verspreiden.

Hoe is ‘t, jij dichtersneus vol klaproospoeder.
En dat meisje dat je ooit wou savoureren?
Goed, zeg ik, heel goed. We zijn gescheiden.

Zeer slechtSlechtRuim onvoldoendeOnvoldoendeTwijfelachtigVoldoendeRuim voldoendeGoedZeer goedUitstekend (Nog geen stemmen)

Laat wat van je horen

*

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten