Een poezie gedichtje van een vader

Ben je ver van huis mijn kindje,
en je zoekt in donkere nacht,
naar een haven om te rusten.
Weet dat thuis je bedje wacht,
twee paar handen om te groeten.
Twee monden die verblijd
jou een welkom toe te roepen.
Welkom welkom, lieve meid.
Altijd zijn er open armen.
Waar je rust en warmte vind.
Wat er ook gebeurt in ’t leven,
thuis blijft steeds je haven kind.