En ondanks dat dans ik nog door mijn leven
op het ritme van de dag, die
ik met blaren op mijn voeten
ook tijdens de zomer blijf beboeten
door hem ooit te hebben gekend.
Vogelvrij en vliegensvlug zweeft hij uren lang
door het eindeloze luchtruim en
beneden kan ik slechts aanschouwen
hoe mijn liefde op is aan’t bouwen
door hem ooit te hebben gekend.
Geen groter ongeluk heeft mij ooit getroffen
want waar ik zwak en vol angst ben
verandert mijn hart bij het horen
dat ik mijn grootste liefde heb verloren
door hem ooit te hebben gekend.
Ik vraag me af: hoe is dit ooit ontstaan
dat ik eeuwig lang zal blijf lopen
en bij zijn silhouet weg zal rennen
opdat ik niet aan hem mag wennen
Hecate, waarom heb ik hem ooit gekend?
Laat wat van je horen