Een catostrofale vlucht

Een kist zoekt de ruimte weer
Inmiddels voor de zoveelste keer
Voortdurend meedragend het onbekende lot
Waarop geen antwoord gegeven wordt
Maar oh, de eerste signalen
De techniek of de mens die wellicht gaat falen
Het lijkt nog enigszins te gaan
Hoewel de tijd niet leek stil te staan
De oproepen worden al snel heviger
Heimwee naar veiligheid steeds veelvuldiger
Het is een gevecht op leven en dood
Tussen hemel en aarde van mensen in nood
Wat niemand nooit zal weten
Of wellicht snel doen vergeten
In de cockpit wordt genadeloos gestreden
En toen…., woongebouwen werden opengesneden
Ellende, angst, vertwijfeling en verdriet
Het ligt ons wellicht allemaal in het verschiet
Hoe meer blijkt ook nu de betrekkelijkheid van het leven
Veel kracht en sterkte voor hen die achterbleven
En zich telkens afvragen waarom en waarvoor
Maar het leven gaat heen en laat z’n spoor.