Een boek.
Je ziet de kaft
de voorkant,
de titel en de kleur.
Een boek.
Een doodnormaal boek.
Een lange tijd,
het ligt daar maar.
Uren, dagen, maanden.
Op de voorkant van de kaft van het boek onstaat langzaam een laag stof.
De letters zijn amper
toen helemaal niet te lezen.
De titel vervaagd.
En langzaam.
Heel langzaam lijkt het
of het boek openslaat.
De laag stof die altijd
op het boek had gelegen was nu
van de kaft gevallen.
Langzaam slaan de eerste bladzijde om.
De letters, het zijn er duizenden.
Steeds meer bladzijde waaien door
de sterken wind om.
Steeds sneller en sneller.
De bladzijde stapelen zich
aan de ene kant steeds meer op.
Het einde van het boek nadert.
Als de laatste bladzijde omslaat,
klapt daarna de achterkant dicht.
Daar ligt het boek.
Het zelfde boek.
Het zelfde boek dat eerst
van een andere kant te zien was.
Maar toch het zelfde boek.
Nu ligt de onderkant voorop,
en de werkelijke waarheid
was nu te zien.
Laat wat van je horen