Druk

We verdrijven de angst met lawaai.
Het lege leed met volle agenda’s.
Pijnlijke stiltes met zinloze woorden.
Onze diepste gevoelens met oppervlakkigheden.
De onrust met rusteloosheid.
Als we niet bezig zijn,
vervelen we ons.
Manische kippen zonder kop.
Altijd maar druk, druk, druk.
En dus verjagen we de leegte met een volle maag.
De zinloosheid met schijnbare zekerheden.
Verlangens met surrogaat.
Maar bovenal verjagen we onszelf.
Door niet meer te durven baden in het moment.
Door de fobie voor het alleen-zijn.
Door de panische angst voor de stilte.
De stilte om ons heen en de stemmen van ons gemoed…