Door mis te schieten
was je zo goed als dood
om wederom weer op te staan
daar de weg te volgen
die jou is voorgegaan.
Fier met gestrekte vleugels
kijk je onbevangen voor je uit
in de vroege ochtendgloren
waar druppeltjes van het dauw
uit de oceaan van onschuld
je meevoerde met de wind.
Je dacht je soortgenoten te ontmoeten
in een koningklijk gebouw
vloog je naar binnen
waar je neerstreek
nog niet wetend
wat je te wachten stond.
Zo argeloos als een duif is
vond zij een plek
waar schriftgeleerden,
opzieners en ook een ouderling
die zonder een spier te vertrekken
je in de gaten hield.
Waar een leger zusters
hun wapen gericht hielden
op de duif
die stil bleef zitten met een
wakend oog
0m zo weer weg te vliegen
hoog de hemel in
de vrijheid tegemoet.
Laat wat van je horen