Dochter van mij

Ze ligt in haar wieg,
van niets bewust,
zodat ze alleen maar rust
Geroerd demp ik het licht;
doe de deur zachtjes dicht
Nog even sta ik er voor
om te luisteren of ik nog iets hoor
De tijd lijkt even stil te staan,
totdat ik besluit te gaan
Ik neem de krant;
er is weer heel wat aan de hand
Van de gebeurtenissen moe,
vallen ook mijn ogen toe
Dan komen verontrustende dromen:
‘Er komt een moment in haar bestaan,
dat ze op eigen benen zal staan’