Het logenstraffen van
boekrollen vol mystieke haat,
beweegt geen enkele tijdklok meer.
Zinloos het opgraven van nieuwe liefdesgedichten.Dove lichten.
Jouw donzen lippen zoenen mij laat.
Uitstel of afstel heeft
geen enkel belang.
Waarom staar je me aan met die onschuldige prangende drang?
Kom reis met me mee,
ik ben het,Odyssee.
Laat ons vloeien naar het eiland Ithaka.Ik ben je sterrenzee.
Kus me,want de maan
vermoedt alweer wolvenweer.
En verliest glanzend haar
nachtelijk toverzaad.
Laat wat van je horen