Diep verdriet

De zee van mijn verdriet superdiep.
Twintig wolkenkrabbers op elkaar zouden verzuipen in deze pijn.
Het duurt eeuwen voordat de tranen de zee drooglegt.
Ik zou willen blijven huilen.
Totdat ik de droge bodem zien kan.
Wieg mij als een pasgeboren baby.
Ik voel mij hulpelozer dan een roze kind.
Neem mij teder in je armen en kus me.
Graaf de doornenstruik in mijn hart uit.
Geef me droge kleding na de stortbui.
Mijn lichaam een magazijn van trauma’s.
Mijn hoofd vol met leegte.
Alle gedachten uit de besmette bron.
Haal mij uit dit zuigende moeras.
Misleid de duivel en verleid God.
Jezus is voor ons gestorven.
Maar voor wie sterven wij?
Het troebele water tot boven mijn kruin.
Ik verdrink in de kilometers diepe pijn.
De sterren hebben een hekel aan mij.
En God heeft andere favorieten.
De klootzak met bloed aan zijn handen geniet in mijn plaats.
Als dit verdriet niet kapot kan gaan,
dan wil ik zelf op het kerkhof.
Ik huur je in om me te vermoorden.
Ben zelf te laf voor het genadeschot.
Verlos mij uit mijn lijden.
Bevrijd me uit mijn machteloze dromen.
Temper mijn impotente verlangen.
Superdiep het verdriet.
Door mijn aderen stromen tranen.
Uit mijn blaas komen tranen.
Al mijn zweetdruppels zijn tranen.
Tranen helpen mij niet.
Maar de lach bezwijkt onder het gewicht van de last…

Zeer slechtSlechtRuim onvoldoendeOnvoldoendeTwijfelachtigVoldoendeRuim voldoendeGoedZeer goedUitstekend (Nog geen stemmen)

Laat wat van je horen

*

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten