Zij was al vroeg gekomen
de dichteres voor na de pauze
zij stond,
tot haar knieën
in lichtbruine laarzen
tussen het haar dat slordig viel
in ondefinieerbare lagen
een pastelblauwe rok
met felroze bloes,
aan de bar
een drankje te halen.
Na veel lawaai
en onverstaanbare kreten
werd de microfoon van haar
en stond zij
dichtbundel in de hand
zich te geven aan het moment
waarop zij zonder aarzelen
begon aan de titaantjes,
haar woorden smolten ineen
tot een geluid zo rein
dat de harde muziek
totaal overbodig bleek te zijn.
Laat wat van je horen