Denkend aan zijn liefde

Met een hart vol verdriet
Loopt hij eenzaam over het strand.
Denkend aan zijn liefde,
Nooit meer samen hand in hand.

Hij denkt aan zijn engel,
Waar hij zo zielsveel van hield.
Nu voelt hij enkel nog pijn,
Zijn leven ontzield.

Met tranen in zijn ogen,
Kijkt hij omhoog naar de maan.
Want hij weet dat dit de plaats is
Waar zijn hart dood zal gaan.

Dan stopt hij
En knielt op het strand.
Hij schrijft onbegrijpelijke
Woordjes op het nog natte zand.

“Dit is mijn hart
Ik leg het hier neer,
Dit is mijn ware liefde,
Maar liefhebben mag niet meer.”

Voorzichtig pakt hij zijn hart,
En legt het opzij.
Het zal weldra verdwijnen
Met het opkomende tij.

Met tranen in zijn ogen
Verdwijnt hij in het niet.
Zo eenzaam en alleen,
En niemand die het ziet.