Daarjuist nog hoorde ik een striemende regen en een bulderende wind ron ons huis
Heel behoedzaam, stap voor stap, kom ik dichterbij het raam en kijk de pikzwarte duisternis in, op zoek naar een herkenbaar punt
En hij staat daar “mijn witte berk”
Zijn kruin zwiept van rechts naar links, maar ik weet dat hij stand zal houden. Zijn wortels zijn na dertig jaar uitgegroeid tot een stevig fundament
Net als de kracht van de
familie binnenshuis
Zijn eerder groene bast is veranderd in een knoestig wit-grijs omhulsel, welke men steeds maar weer wil betasten omdat die zoveel macht uitstraalt
Net als de macht van de
familie binnenshuis
Hij staat daar nu zo naakt in de tuin. Maar eenmaal in het voorjaar wanneer hij zijn levenssapen naar boven stuwt die zijn bladeren doen ontspruiten en zijn vruchten doen ontkiemen kan niemand het in schoonheid van hem halen
Net als de schoonheid van de
familie binnenshuis
Wanneer er na vele, vele jaren alleen een knoest van mijn monument overblijft zal hij nog altijd een rustpunt voor mij betekenen wanneer ik het einde van mijn tuin wil bereiken
Net als de hulpzaamheid van de
familie binnenshuis
Laat wat van je horen