De Westhoek

Slikken en schorren.
Aangezwind.Poldergebied.Verdriet.
Schor klinkt de keel.
Het schreeuwen van honderdduizenden soldaten.
In Ieper en het hinterland
werd het soldaatje spelen voor velen
veel te veel.
Vreemdelingen omarmen ons.
Zwervers in de tijd.
In het polderland stolde veel bloed.
Hier heeft men één grote rouwstoet
Kerkhoflust…
Bij hen die in de westhoek rusten
Het Vlakke land,zo dicht bij de kust.
Gelovig of niet
Elke gesneuvelde zegt hier Amen.
Uitgebaggerd soldatenverdriet.
Klaprozen,papavers kunnen het beamen.
Nutteloze troost.
Aan de Menenpoort weerklinken schel Hun namen.
Allen,nog honderden jaren,
Blijven hier nodeloos
Met grauwe,gorre stem gevoosd
Dag en nacht
De ellende bezingen.
The Last Post…