De tijd teruggezet

Pa besloot om ’n zondagmiddag
naar het voetballen te gaan
en om van zijn middagslaapje
tijdig op te kunnen staan
sprak hij tot zijn kleine dochter:
“Annemie”, (ze was pas vier)
“als die grote wijzer daar staat
en de kleine wijzer hier,
moet je pappa wakker maken,
’t is dan tijd om op te staan.
‘k Zet de wekker hier op tafel,
denk erom, niet spelen gaan!”

Ach, die arme vader, had hij
maar een wekkertje gehad
die hij af kon laten lopen
want zijn lieve kleine schat
zag hoe langzaam de twee wijzers
naar de plaatsen kropen, die
vader haar had aangewezen.
Dat verveelde Annemie….

Toen ze zag hoe rustig slapend
vader op de divan lag
en haar speelgenootjes buiten
vrolijk lachend bezig zag,
dacht ze, kom laat ik maar even
buiten kijken, laat ‘k maar gaan,
’t duurt zo lang voor beide wijzers
op de goede plaatsen staan.

Doch, door ’t spelen met de kind’ren
dacht ze aan de wekker pas,
toen ’t natuurlijk veel te laat en
reeds de “match” begonnen was.
Op een draf liep zij naar binnen,
draaide beide wijzers vlug
naar de plaatsen die haar vader
haar had aangewezen, terug.
Wijl ze vader wakker schudde
zei ze: “Pa ik had slecht opgelet,
maar ik heb voor ik U wekte
gauw de tijd teruggezet.”