De Platonist

Morgenvroeg zal ik opnieuw luisteren
naar de zingende vogels en dan
de nachtegaal vinden, zoals elke ochtend
het juiste kanaal op de radio vinden
zoals het laatste groene blaadje vinden
tussen de al verherfste bladeren
toen je me vertelde over jouw kunst
je bezielde kunsten met ideeën
voelde ik de filosofie in mezelf
jouw filosofie is een kunst en
jouw hart laat me bewegen en
voert me naar mijn waanideeën
over mijn leven en jouw gedachten
hebben mij laten verdwalen
in deze haastig bedachte zinnen
en ik voel me in mezelf gevangen
ik mag er niet meer uit en
mijn gevoel zegt me dat ik
jouw ogen niet meer zal zien
en jouw gedachten niet meer zal horen
als straf en het blijvende idee
van missende emoties jaagt me op
emoties die jij me kunt laten voelen
zelfs zonder maar iets te zeggen
met soms zelfs enkel commentaar
op het dreigende zomerweer
elke ochtend zal ik doen
wat jij me vertelde te doen
maar vergeef me alsjeblieft
als ik de nachtegaal niet ontdek
soms wordt mijn ziel bedekt
door de donkere schaduwen
van het onwerkelijke leven.