Klanken van klassieke muziek
tokkelde zij op haar piano
haar vingervlugge handen
speelden een symphonie
van beethoven ,stil en sereen
streelde zij de witte en zwarte
toetsen en componeerde haar eigen versie ,ze droomde weg
naar podiums van sfeervolle
theaters.
Het publiek beluisterde aandachtig
de stille compotities van de grootmeesters der klassieke werelden
ze genoten van de eenzame
klanken van de pianiste
het overheerlijke spel van zachte intieme sferen deed hen
opgaan in de muziek
na afloop daverde het applaus los
een ovatie voor haar alleen
ze stond op groette het publiek en verdween in de stille hal van waarheid
die haar weer tot realiteit bracht
vervult van tranen omdat ze nooit
een echte pianiste zou worden.
Laat wat van je horen