“Och, ik red me wel,
Maak je om mij geen zorgen!”.
“Is ’t verkeerd als ik stel,
Dat je jouw verdriet Hebt verborgen?”
“Nee, ’t doet me niets,
Laat hen hun gang maar gaan!”.
“Is er toch niet iets,
Waarmee jij “in de kou” blijft staan?”
“Ik ben het vergeten,
Ik wil er niet meer over praten!”.
“Toch wil ik je gevoelens weten,
Voor je -in stilte- er om gaat haten”
“Laat me alleen,
Ik wil het stil verwerken”.
“Oké, ik ge heen,
Als je mij nodig hebt, laat me merken”
“Ik trek me ven geen mens iets aan,
Ik ga mijn eigen gang!”.
“Toch kun je niet alle problemen aan,
Ben je voor eenzaamheid bang”.
Met woorden zeggen we zoveel,
Zijn we zo stoer, zo sterk.
Maar, tussen de wooren hoor je reëel,
Wat je oppervlakkig niet merkt.
Met je gehoor hoor je ieder woord,
In een klank die je verward.
Maar, als je de werkelijke inhoud hoort,
Luister je met de oren van je hart.
Laat wat van je horen