De nachten zijn fijn

De nacht verdwijnt
als het donker verschijnt
Bij kunstlicht wordt zelfs het wicht
als een romantisch lentegedicht
De dagen zijn van de maan
Onzichtbaar laat ze ons in de kou staan
Maar met de gloeilampen aan
komt er champagne uit de kraan
De wereld is lief als ze slaapt
Menigmaal aan haar schoonheid vergaapt
Het stof opgeraapt door de zon
Vuiligheid zweeft over de wereldton
De nacht verdwijnt
als het donker verschijnt
Dan wil ik naar buiten
Niet meer binnen beminnen en stuiten
Wanneer het sterrenlicht lang is,
is het duister onzichtbare duisternis.