Op een ogenblik ben je alleen.
Onder kamerlicht, je raapt woorden op.
Even stil van verlangen, kriebelen je ogen.
Je mond gaat leven, het hart is geraakt.
Smekend fluister je wat kleine woordjes.
Een moment waarop jouw bruine blikken,
de lucht doorzoeken , naar wat je ziet.
Die kleine woordjes verdwijnen niet echt.
Ze komen terug, behagen jouw dromen,
en bekleven jouw leven.
Geen wens die je uitte gaat verloren.
Vooral gefluister met kleine woordjes.
De enige wens
(Nog geen stemmen)
Laat wat van je horen