Bijna dood
‘k Was de dood mijn leven lang
Twee passen vóór, toen werd ik bang.
Ik keek opzij, hij keek mij aan
En leek – naar ’t scheen – ontdaan.
Geschrokken heb ik toen mijn tred versneld
En mijn verscheiden uitgesteld.
Voor mij klonk toen nog niet de bel.
Hij dacht: “Nou ja, ik haal ‘m later wel.”.
Laat wat van je horen