De deur van je hart

Zacht streelt de tijd de
eenzaamheid over mijn gezicht
Je hart danst het ritme van je leven
Je bloed stroomt als kostbare rode wijn door je lichaam
Het wordt gedronken door je lichaam en begrepen door je hersenen
Kon ik je bloed maar zijn,
dan zou ik je volledig kunnen bezitten en je beminnen als het leven
Je zou me je hele leven lang voelen kloppen op de deur van je hart
en je zou me keer op
keer weer binnenlaten
Vrijwillig zou ik je nooit verlaten, we zouden voor elkaar onmisbaar en onvervangbaar zijn
Samen sterven
Samen eeuwig niets zijn
in het oneindige niets
Als ik kon zou ik het je vragen
Als ik het tenminste kon…