Het blad aan de boom is bruin
de winter komt eraan
zijn ogen zijn zwart
het is gedaan
hete tranen stromen over haar wangen
ze waren zo mooi
mooier dan een zwaan
geen fluisterende woorden meer in haar oor
geen armen om haar te omsluiten
als ze vrolijk was
als ze huilde
altijd kon ze bij hem terecht
nu hoort ze hem niet meer fluiten
nachten lanf had ze geloofd
je ging niet meer weg
ze had zijn hart geroofd
nu pak ik het terug
had hij gezegd
je had dus een ander
simpel uitgelegd.
Laat wat van je horen