Normaal is het toch in het huwelijksleven,
men gaat samen met elkaar,
maar hier was het anders
toch gegeven,
een beetje vreemd een
beetje raar.
Jan ging 12 stappen vooraan,
bleef dan even staan
en keek achter om,
en zij moest even
wat sneller gaan,
dan zei hij,
waar blijf je en kom.
En altijd in hun mooie huwelijksleven,
de afstand bleef tussen
hem en haar
12 stappen zijn het altijd
ook gebleven,
voor de rest zaten ze
dicht bij elkaar.
Op hoge leeftijd is
Jan dan overleden,
de mensen hadden toen
maar eeen gedachte,
nu moet ze alleen door
het leven gaan,
niemand die 12 stappen
op haar wachte.
12 stappen achter de baar zag men haar gaan,
lach en tranen in haar ogen staan,
heel zacht hoorde men dag lieve Jan,
nog 12 stappen ik kom er aan.
Laat wat van je horen