Caren

Ik praat en ik zing…
Jaren van ons vertel ik je weer…
Van ontucht en gein,
verdriet en geluk…
Machteloos, vol ongeloof
“Hoe kan dít”
Zo vaak praatte ik je wakker..

Alleen met jou,
zonder jou…
Ik houd je vast,
laat je los.
Ik ben radeloos rustig..
als jouw hand terug
valt op het kussen
wanneer ik loslaat…
Wanneer ik los laat
en alle draden verbroken worden…
zelfs jouw stomme monitor stopt.

Ik huil je zacht
probeer te slapen in het bed
waar jij nooit meer terug komt..

Tranen, tranen
op het donkere asfalt,
tranen en regen…
opgeblazen boxen…
220 op mijn teller
wat maakt het uit…
Jij bent dood en ik…
ik huil je zacht.