Ze knikte en grabbelde
weer in haar beurs
want de slager had al toestemming voor ietsje meer.
Zo dol was ze op rookvlees.
Haar buidel ontbrak het
tientje in gedachte en
ze zei dat,
op de pof dan of minder meer.
Hij krabbelde op een strookje
en legde het voor haar neer
als briefje van pakweg of
plakje voor versneden.
Ze rook het vlees nog
toen ze het papiertje min
of meer gladstreek en
in het boek schoof zonder
lust bij bladzijde veertig
weggelegd daar om en nabij.
Laat wat van je horen