Het leven vergelijk ik al een breiwerk.
Soms brei je als een trein,
toer voor toer.
Soms komt er tijdelijk geen steek meer bij.
Soms laat je zelf steken vallen,
die zijn dan wel weer op te halen.
Maar wordt je werk door anderen “uitgehaald”,
steek voor steek, draad voor draad
is pijnlijk, maar dan nog te herstellen…
Soms wordt het gewoon door het slijk gehaald.
Letterlijk vertrapt.
Ik heb in mijn leven vele steken laten vallen,
Nooit heb ik iemands werk “vertrapt ”.
Ik denk dat de tijd gekomen is aan een geheel nieuw breiwerk te beginnen!
Laat wat van je horen