Bij Vaders Gaan

Ijzingwekkend haasje-over-springenmet magere hein die zo democratisch wil zijn en doet alsof
de neus weer bloedt.
Fundamenteel oneerlijk na
zeventig jaren vergaren.
Ik draag nu snikkend maar
fier je badkamerjas.
En de wereld bekijk ik door het glas van jouw bril, maar was
het wel jouw eigen wil?
Die kijker op de actua
die de jouwe was.
Vader,het laatste woord
is nog niet gezegd.
Je hebt amper je kale
hoofd pas neergelegd.
Ik teken beroep aan als
je dat maar even wil.
Jouw woord en de klacht
is meteen gezegd.
Want het leven is na Mascagni
en Nat King Cole
Meer dan zomaar eindigen
met een muziekidool.
Nu staat het geschreven
in letters van lood:
Mijn Vader,ranke dader,
rust nu in de dood.
PS:Ik verstoot mijzelf
nu wel dapper hoor.
Ik hort en stoot.