Bedankt Opa

Hoe erg kun je iemand missen,
hoe groot is dan de pijn,
‘tlaat je in het ongewissen,
tot de dag dan daar zal zijn.
Een lege stoel doet je denken,
aan de gesprekjes van alle dag,
bij t weggaan nog even wenken,
hoe somber ook toch een lach.
twee droevige ogen staren je aan,
wetend dat ze hopen,
een tyd van komen een tyd van gaan,
zo zal t leven lopen.
terug denkend aan die tyd,
en de rust uitstralende ogen,
komt t moment van afscheid,
de tijd zo snel gevlogen.
bedankt opa voor de leerzame tijd,
de herinnering aan u raak ik nooit kwijt.