Ik was altijd bang om jou te verliezen,
dus bleef ik telkens voor jou kiezen.
Maar ik wist met jou valt niet te praten,
en ben blij dat ik je nu heb verlaten.
Ik ben niet diegene die fout was,
dat realiseer ik me nu pas.
Alles moest volgens jou plan,
zelfs als het anders veel beter kan.
Niks wat ik deed was ooit goed,
alles moet zoals jij het doet.
Nooit luisterde je na wat ik voel,
of je snapte niet wat ik bedoel.
Ik heb nu heel goed nagedacht,
heb daardoor wakker gelegen elke nacht.
Deze tijd duurde vreselijk lang,
maar nu weet ik,niet ik maar jij bent bang.
Jij bent bang om je te binden,
bang voor wat andere van je vinden.
Bang voor elke vrouw die je ziet,
ook al weet je het zelf nog niet.
Jij was bang dat ik je naam zou schenden,
je dacht er niet aan dat het ook goed kon wenden.
Jij bent bang dat iets niet gaat hoe het hoort,
waardoor jij nu tot mijn verleden behoort.
Ik hoop dat jij deze angst ooit zult overwinnen,
dat voor jou een nieuwe tijd kan beginnen.
Een tijd met veel liefde en geluk,
maar deze angst maakt je liefde stuk.
Het begrip ons zou nooit meer bestaan,
want onze liefde is door jou angst vergaan.
Laat wat van je horen