Angst en Pijn

Je bent voor mij net als een ster, heel dichtbij, maar toch heel ver. Wist je maar wat ik voor je voel. Wist je maar sat ik het allemaal
goed bedoel.

Eingelijk weet je dat ook wel, en daardoor raak je zelf weer in de knel. Altijd de gedachten uit het verleden, en niet goed om
kunnen gaan met het heden.

Het is begrijpelijk dat je dat voor altijd met je mee zal dragen, maar heb je eenmaal het geluk gevonden, dan zal de ergste pijn vanzelf langzaam gaan vervagen. Ik zou je kunnen zeggen hoe graag ik je met al mijn liefde zou willen beminnen, zal alleen jij houd je hart gesloten, zelfs mij laat je daar niet binnen.

jij wilt het niet meer toe laten om je liefde nog aan iemand te geven, en daarom leef je liever maar je eigen leven. Al zouden wij samen het geluk weer kunnen vinden, jij bent te bang om je weer te kunnen binden.

Maar weet, ik ben niet zoals al die anderen, iemand is zoals die is, dat hoef je niet te veranderen. Waarom zou je verder leven helemaal alleen? Iedereen verdient toch warmte en liefde om zich heen.

Relaties zijn er om samen lief en leed te delen, maar niet gevangen in een kooi zoals bij velen. Ik vraag je niet voor mij te kiezen, probeer alleen die mooie dingen niet uit het oog te verliezen.

Jou aanwezigheid voelt voor mij reuze fijn, ook al zullen wij waarschijnlijk nooit echt meer samen zijn. Hoe het ook tussen ons zal verder gaan. Laat me op z’n minst als goede vriendin naast je zijde staan!!